4e hands duiven

Martijn,

Bron: komkom.be


Weet ge wat ik in de duivenmelkerij altijd heel erg knap heb gevonden? Dat zijn mensen die van een "scheet" goud proberen maken. Zagemeel als planken verkopen: het is en blijft een kunst... Niet dat het mij danig interesseert maar - ik geef toe - soms kijk ik er wel eens naar. Naar sommige websites die levendig gehouden worden door een stelletje armoezaaiers... De manier waarop zij het duivenpubliek en de lichtbak proberen bespelen, het tart elke verbeelding. In de slipstream van verkopingen die elders een beetje succesrijk zijn geweest, worden zo'n gasten dan plots wakker. En wat doen ze? Ze gaan dan her en der een beetje in de vuilnisbakken liggen wriemelen. Omdat anderen eerst de toon hebben gezet, doen ze er alles aan om een zelfde soort duiven bij Jan en Pier of Pol (allemaal miskopen) op de kop te tikken. Zo'n soort waardeloze duiven worden dan binnen gehaald voor weinig geld om ze vervolgens op het net te gooien met een grote strik er rond... Wie zo'n soort duiven in de tweede, derde of vierde hand ooit mogelijk in zijn bezit heeft gehad: neen, dat krijg je nooit te horen... Je bent tenslotte verkoper of je bent het niet. Het doet mij een beetje denken aan "charletans" die wasmachines proberen verkopen zonder motor of van dat soort zaken... Want nogmaals: wat je op zo'n soort websites tegenkomt, het zijn zonder meer waardeloze pluimen. Staal zonder waarde zullen we maar zeggen. Zesde keus! Hoe het dan verder in zijn werk gaat? Het is een simpel en onnozel verhaal tegelijk... Zo'n soort internetverkopers rekenen er gewoon op dat één of twee mensen toch zo gek zijn om hun geld op één of twee van die duiven in te zetten. Veel van de rest vullen ze zelf aan met een onbekende naam en met een bedrag dat niemand geboden heeft want het oog moet ook wat hebben uiteraard. Mensen moeten tenslotte de indruk krijgen dat hun winkeltje werkt en marsjeert... Maar wat blijkt na de verkoop: dat er maar één of twee duiven zijn die effectief een "echte" koper hebben gevonden... De valse biedingen: een mens moet de zaken nu één keer echt laten lijken. Gooi ze maar ergens in de voliëre, mogelijk proberen we het volgend jaar nog wel eens een keer... Het is niet omdat je vandaag onvoldoende gekken gaat vinden dat ze over en paar maanden niet toch nog gekker gaan worden. En toch gaan kopen... Tijd brengt raad, hopen ze... Tien duiven aanbieden om er effectief één of twee echt verkocht te krijgen: handel in armoe heeft nu één keer zijn prijs. Zo'n soort internetverkopingen: het heeft veel weg van een paar vliegen proberen vangen met een pot siroop. Jammer genoeg is zo'n soort commercieel verhaal net iets te doorzichtig. Te veel en te bombast opgeklopt ook... Wat ons evenwel altijd maar nog meer blijft verbazen is het feit dat zo'n kerels op hun lichtbak tot vervelens toe moeten herhalen dat ze alleen maar gaan voor KWALITEIT... Dit terwijl de eerste keus al lang elders werd verkocht en aan de man gebracht. Zouden zo'n soort internetverkopers zichzelf nog wel geloven, denk ik dan. Hoe kun je nu achter slogans en grote woorden staan als je weet dat je eigenlijk met waardeloze pluimen bezig bent? Kaf voor koren proberen verkopen. Hoeveel onzin kan een spelleke als duivensport nog hebben? Neen, elk schot is nog altijd geen haas. En zo lang bepaalde internetverkopers het u en mij op deze manier proberen verkopen: waarom zouden wij dan niet mogen lachen? En onze wenkbrauwen fronsen bij zoveel onzin? Nogmaals: zo'n soort commerciele onnozelheden kunnen alleen maar in het wereldje van duiven. En nergens anders. Tsja, wij zijn een speciaal soort volk. Met een aparte markt voor zelfs tweede, derde en vierde handspullen. Of nog beter: van vierdehands-duiven. Eén ding is gelukkig zeker: je gaat er niks mee kunnen. Lang leve het internet!

Met vriendelijke groeten,

Frans


vraag kan men stellen op oomentijn@hotmail.com

Oudere vragen klik hier....