LET OP
Overtuig Je of alles goed is.... Bij twijfel niet kopen... Maak duidelijke afspraken over leveringen... gezondheid ..en staat van het gekochte item....
Let extra op als er vooruit betalingen moeten worden gedaan voor verzending van een item....voorkom ongewenste verrassingen...
Ga item halen of onder rembours....

Getverderrie !

Ik keek op de klok toen ik vanmorgen wakker werd. Ik zag dat het zeven uur was en wat voor mij de normale tijd is dat ik onder de dekens vandaan kom. Om goed wakker te worden ga ik dan eerst ’n poosje op der rand van het bed zitten. Om terug het besef te krijgen in welke wereld ik leef. Het begint met me af te vragen welke dag het is. Vanmorgen duurde het ook weer even om helemaal helder van geest te worden. Niet lang, want opeens drong het tot me door dat het Kerstmis was waardoor ik meteen klaarwakker werd. Dat gaf me om te zeggen vleugels. Ik schoof de gordijnen voor het raam van mijn slaapkamer weg en zag alleen maar duisternis in de straat. Geen kleurige lampjes in de kerstbomen bij mijn buren en van dat alles niks. Iedereen lag nog op één oor blijkbaar. De Stille nacht, Heilige nacht was nog bezig. Alles was nog zo vredig en stil. Die eerste kerstdag werd niet gevierd zo als we dat gewend waren. De corona was er ook nu weer de oorzaak van dat de mensen maar in kleine groepjes het kerstfeest mochten vieren. Voor mij was dat niet anders. Mijn kleindochter kwam me verwennen met een paar konijnenbouten. Eentje gemaakt op grootmoeders wijze en de andere in room saus. En daarbij de gepaste groenten en de toetjes. Ik was alleen die dag en ook weer niet. Met de versnaperingen die me werden gebracht kun je je niet alleen zijn. En op tweede kerstdag was ik te gast bij mijn dochter . Om 12 uur stond mijn schoonzoon met de auto voor de deur om me op te halen. Hij was de BOB en dat was extra! Aan de tafel heb ik me weer kunnen laten gaan. De warme hap was er ene die je naar mijn gevoel alleen maar kunt nuttigen in de beste restaurants. Tjonge, tjonge wat was alles lekker. Voor mij misschien te veel van het goeie! Na het eten ging ik met een glaasje wijn erbij onderuit in de relexstoel om TV te kijken. Het veldrijden met de deelnemer Mathjeu v/d Poel zou me beslist wel enkele keren uit mijn gemakkelijke zetel rechtop doen zitten. Op het puntje! Maar helaas, dat werd het echt niet. De renners waren nog pas nauwelijks weggeschoten of ik werd overvallen met koorts en kortademigheid. Een paar paracetamols hielpen niet. De crossers in de modder interesseerden me niet meer. Ik had allen nog maar verlangens naar het bed en de stilte thuis. Dat werd zo groot dat ik me naar huis heb laten brengen. De koorts deed me bibberen als kikkerdril. Ik ben dan ook toen ik thuis was subiet tussen de lakens gekropen. Maar in alles wat ik deed om de koorts te doen afnemen, en pufjes nam voor mijn kortademigheid, het had geen nut. Het hielp geen sodemieter. Het werd zelfs erger en erger. Rond de tijd van halfacht s’avonds kon ik amper nog op mijn benen staan. Ik was helemaal uitgewoond of Total Los! Met mijn laatste restje energie heb ik mijn dochter en zoon gebeld dat ze 112 moesten bellen. Och, wat was ik blij dat ik die mannen van de ambulance binnen zag komen. Ik weet nu dat de redders in nood helden zijn. Die wisten wat hun te doen stonden. Weldra lag ik op de brancard met een kapje op m’n neus en mond met extra zuurstof en werd ik naar het ziekenhuis gebracht. Met geen corona maar met longontsteking zou later blijken. En om dat weer weg te poetsen heb ik inmiddels heel wat medisch flessen leeg gemaakt en pillen geslikt. En na een klein weekje was ik weer zover opgeknapt dat ik weer naar huis mocht. Maar niet zo maar. Nee, met waarschuwingen van de dokters. Met een waarschuwende klemtoon gaven me die “witte jassen” mee wat ik te doen en te laten had in deze coronatijd. Wat me de kop bijna heeft gekost dat is de griepprik geweest. Ik was nog niet helemaal corona vrij of ze kwamen me de griepspuit zetten. En dat goedje heeft zich vermengd met de restjes van de corona wat ik nog in mijn longen had zitten. En dat heeft niet geklikt met alle gevolgen van dien. En mijn duiven? Ik heb mijn twee vrienden die m’n duiven verzorgd hebben verzocht om ze te ruimen. Ik zie het nog altijd niet zitten dat ik zover kom dat ik weer zelf en op een fatsoenlijke manier mijn duiven kan verzorgen en ze aan wedvluchten kan laten deelnemen. Dus het zit er misschien aan te komen dat mijn duivenjas aan de kapstok komt te hangen. De tijd en mijn herstel die zullen gaan uitmaken of dat werkelijkheid gaat worden. Hoop doet leven !
Pie.