|
Een jaar om snel te vergeten! nieuwe hoop voor
2021….
Het jaar 2020 gaat de boeken in als het coronajaar. Het spel voor de
duivenliefhebbers ging in het vroege voorjaar in rook op. Trouwens
voor alle sporten. Het onschuldige griepje wat ons land binnen kwam
werd een moordenaar met dramatische gevolgen. Het virus overspoelde de
hele wereld. Nederland ging op slot. Een situatie die behalve een
kleine opleving in de zomer tot op de dag van vandaag duurt. Corona
eiste alleen al in ons land al meer dan 10.000 levens. Het
zorgpersoneel loopt op z’n tandvlees en de ziekenhuizen puilen uit.
Volgende week gaat in ons land het inenten beginnen. Hup, de spuit er
in en rap een beetje. En dan maar hopen dat we die duivel Corona
kunnen verslaan. Als dat gebeurd dan moeten we maar gauw de ellende
vergeten. Al weten we nu dat het nieuwe jaar 2021 een uitdaging gaat
worden. Met de komst van een vaccin gloort er voorzichtig hoop aan het
einde van de coronatunnel. En welke voornemens heb ik? Och, ik heb
nooit iets gehad met voornemens. Dat vond ik allemaal zo’n poppenkast.
Op oudejaarsavond zijn de mensen van alles van plan, maar een maand
later is er niets van terecht gekomen. Maar toch heb ik nu wel een
voornemen en dat is dat ik mag blijven leven en gauw herstellen mag
van de coronabesmetting. Vorige week dacht ik nog dat mijn laatste
uurtje had geslagen. En nu ben ik ontzettend blij dat ik in februari
90 jaar mag worden. Met de hulp van de medicijnen. Elke dag gaat er
een handvol van die pilletjes naar binnen. Ik slik ze als
‘pepermuntjes’ door en heb er verder geen omkijken naar. Ze zoeken hun
weg maar in mijn lijf met de hoop dat ze doen waarvoor ze zijn
gemaakt. Ach, wat was het ’t afgelopen jaar donker. Maar toch kwam ook
veel aan het licht. Bijvoorbeeld dat de beroepen van de
verpleegkundigen écht belangrijk zijn. De corona is er voor nodig
geweest dat deze beroepsgroepen meer waardering verdienen. Hoe die de
crisis aanvechten en voor de zieken dag en nacht klaar staan dat is
gewoonweg bewonderenswaardig. Voor die mensen hoop ik dat het virus
snel wordt terug gedrongen en snel onder controle wordt gebracht. En
dat alles dan weer normaal wordt! Vandaag vond ik in mijn brievenbus
een enveloppe met een geldelijk bedrag er in. Met een waarde van twee
bekers voor behaalde kampioenschappen bij het SS-Maaskant. Er was een
kort briefje bij met “Proficiat” en daar moest ik het mee doen. Heel
leuk maar koud. Ik mis de kampioenenhuldigingen. Ik mis het contact
met mijn vele duivenvrienden. Ik mis de sfeer van de feestavond en de
intensiteit van dat deel van mijn leven. Ik mis het geouwehoer in het
duivenlokaal. Het ene nog meer dan het ander, maar ik mis ze! Dat
contact met de duivenwereld loopt als een rode draad door mijn leven
sinds ik 1945 werd besmet met de duivenbacil. Een prettige besmetting!
Ik hoop dat RUTTE gauw tegen de vele ondernemers en de horeca mag
zeggen “ Hop, open die handel “ . Daarom nog even geduld en de komende
maanden moeten we niet bij de pakken neerzitten en onze eigen slingers
ophangen. Alleen op die manier houden we het vol om duivenmelker te
blijven.
Pie.
|
|