| |
Narigheid!
Op de avond dat ik dit heb geschreven had ik even van te voren TV
gekeken. Wat ik daarop weer voorgeschoteld kreeg dat deed me
huiveren. Ik keek naar de oorlogsellende in Oekraïne. Tussen het
puin lagen lijken van mannen en vrouwen met kinderen. Als oud vuil
achtergelaten toen de russen ze dood hadden geschoten. Beelden die
getuigden dat de Russische soldaten even zo gewetenloos zijn als hun
leider Poetin. En dat in een land op een paar uur vliegen van hier
vandaan. Wat doen mensen zich onder mekaar toch aan? Waarom en
waarvoor? Is het om macht, om rijkdom of is het gewoon om te
moorden. Ik stelde me die vraag zelf maar wist van te voren dat ik
ze niet kon beantwoorden. Het is logisch dat miljoenen mensen uit
hun land vluchten en op zoek gaan naar een veilige plek. Maar waar
is die nog? Waar ben je nog veilig voor geweld. Overal in de wereld
worden door gekken mensen dood geschoten, vermoord, verkracht en
gemolesteerd. En er was nog meer temptatie te zien dan alleen maar
die ellende. Zo ook bijvoorbeeld het protest van de boeren hier in
ons landje. Grote snelwegen werden geblokkeerd door tractors die het
hele snelverkeer ontwrichtte en lam legde. Dit alles om het
stikstofbeleid van het kabinet. Ik snap er geen jota van. Mijn
verstand is te klein om dat allemaal te begrijpen. Door dit gedoe
allemaal worden de mensen niet blij. Wanneer houdt het eens ’n keer
op? En dan nog iets anders wat ook meer dan triest is. Het
overlijden van de grote-grote duivenkampioen Jan van de Pasch uit
Grubbenvorst. Het bericht dat hij overleden was heeft heel veel
liefhebbers geschokt. Jan was door zijn successen wereldberoemd en
door zijn overlijden valt er een grote leegte in de duivensport. Een
leemte wat niet is op te vullen. En zo kan ik nog wel doorgaan met
nog meer van die onsmakelijk makende toestanden op te noemen. Al die
dingen maakte me ziek, nog zieker als ik al ben. En als weer, zo
beweerd wordt, de corona de kop opsteekt, dan hebben we narigheid te
over. Dan is het einde zoek!
Pie.
|
|
